Opinie

Als ondernemer wil je niet afhankelijk zijn van overheden, maar in situaties met grote calamiteiten die buiten het ondernemersrisico vallen, is een vangnet erg prettig. Boeren lijken toch vooral hun eigen broek op te moeten houden.

Het blijft wrang en ongelooflijk hoe notoire tegenstanders van de intensieve veehouderij zoals PvdD en Varkens in Nood zelfs de huidige coronacrisis misbruiken voor hun overtuiging dat met een kleinere veestapel alles opgelost is.

Een week geleden keken we allen naar Brabant. Als we het virus daar wisten in te dammen, zou het voor de rest van Nederland kunnen meevallen. Zo ging het echter niet.

Deze column gaat over corona, je kunt er niet omheen. Ik kende corona als een voor mij minder smakelijk bier en als diarreevirus bij koeien en paarden.

De kop boven deze column lijkt polariserend, maar dat is hij niet. Het is een conclusie die ik afgelopen week trok naar aanleiding van uitgebreid journalistiek onderzoek voor onze regionale printuitgave Veldpost die in Noord-Nederland verschijnt.

Erkenning van het Mesdagfonds voor een pijnlijke rekenfout, het RIVM dat ook de fout in ging en een commissie Hordijk die de kool en geit spaart in het stikstofdossier. Het wordt tijd voor realisme in plaats van politiek.

Van de ene verbazing rollen we in de andere. Dat is de ervaring van de afgelopen veertien dagen. Op basis van de RIVM data en handleiding is er zes weken gerekend om helderheid te krijgen of de stelling van de commissie Remkes klopt.

Volgens berekeningen van het RIVM is de landbouwsector voor 45 procent verantwoordelijk voor de stikstofdepositie in Natura 2000-gebieden. Ook nu ontbreekt de onderbouwing van dat percentage.

De Agro-zorgnetwerkkaart moet boeren en hun omgeving helpen met het vinden van de juiste (psychosociale) hulp.

De presentatie gisteren van het stikstofonderzoek van het Mesdagfonds geeft een interessant inkijkje in onderzoek en journalistiek. Beide beroepsgroepen zouden waarheidsvinding hoog in het vaandel moeten hebben staan.