Komt er een eind aan het eenzijdige stikstofbeleid?

De provincie Zuid-Holland lanceerde onlangs het plan om polder Westveen bij Woerden deels af te plaggen, om zo nieuwe natuur te creëren. Betrokken grondeigenaren zijn tegen, omdat zij vinden dat natuur en milieu hier juist niet bij gebaat zijn.

Wat veel boeren vreesden, zit eraan te komen. Een landbouwakkoord dat de sector flink pijn gaat doen, zonder handtekeningen van boerenorganisaties die een groot deel van de sector vertegenwoordigen.

Ondernemer Tonnie van Peperstraten bouwde een bewaarschuur op het erf van zijn akkerbouwbedrijf in Oude-Tonge (ZH). Deze herbergt alle nieuwe ontwikkelingen op het gebied van bewaartechniek. Ook gaat de bewaarschuur water en energie leveren.

Het aanbod van rundveedrijfmest is hoog, maar vraag is er nauwelijks. Veel akkerbouwers kijken nadrukkelijk naar kunstmest, nu de prijs flink lager is dan een jaar geleden. En veel melkveehouders wachten op droger weer.

Voor de komende week lijken de seinen voor een hogere varkensprijs op groen te staan. Marktdeskundige Willy Wolfkamp houdt nog wel een slag om de arm. Afgelopen week hielden alle slachterijen echter hun prijs onveranderd.

Landbouwgrond binnen 2.500 meter van een stikstofgevoelig Natura 2000-gebied was de afgelopen tien jaar nauwelijks minder waard dan grond verder weg. Dat blijkt uit een verkenning van het Kadaster en WUR. Dit heeft consequenties voor landschapsgrond.

Ze is geen boerendochter. Toch voelt de 20-jarige Loïs Elken uit Drenthe zich nergens meer thuis dan tussen de koeien. Hoe dat zo is gekomen, doet ze hier uit de doeken. „En voor ‘het goede doel’ ga ik zelfs in badpak, om aandacht te vragen voor boeren.”

De totstandkoming van het nieuwe GLB heeft jaren geduurd, terwijl de uitvoering ervan nu in 3,5 maand moet gebeuren. Daar komt bij dat de Gecombineerde opgave erg uitgebreid en complex is. Inmiddels is uitstel gegeven tot 15 juni.

„Dit is de duizendste Kate”, zegt mijn vader, als ik een achterpoot optil van een kalf dat zojuist haar eerste ademteug pakt. Even kijken we elkaar aan. Ik zie 80 jaar fokkerij aan zijn geestesoog voorbij trekken, waarvan ik er ook zo’n 40 heb meegemaakt.

Marianne Paarlberg wist op jonge leeftijd al dat ze het ouderlijk melkveebedrijf wilde overnemen. Op haar achttiende trad ze toe tot de maatschap in Bergen (NH), zes jaar later nam ze het bedrijf officieel over.

Ze geven er ieder hun eigen invulling aan: drie partners vertellen over het leven op de boerderij. Tina Bakker runt een zorgtak, Esther van den Wijngaart doet vooral de administratie en is sparringpartner, en dat geldt ook voor Anna Veltman.