Column: Een gevoel van twijfel

De context waarin we ons begeven is bijzonder uitdagend. Het landbouwakkoord, de convenant dierwaardige veehouderij en de gebiedsplanen worden gemaakt. En tegelijkertijd krijgen we provinciale- en waterschapverkiezingen. Daarnaast is het er, ten opzichte van vorig jaar, niet bepaald perspectiefvoller op geworden voor jongeren in de agrarische sector.

Woordenkots

Af en toe bekruipt mij ook een gevoel van twijfel. Is het wel handig om je als 26-jarige te storten op een sector die bol staat van thema’s waar de politici weinig inhoudelijke kennis van hebben en meewaaien met de politieke wind? Waar aangekondigd beleid sneller wijzigt dan de vriendinnetjes van André Hazes? En waar je bij transparantie over je bedrijf direct een lading woordenkots ontvangt van een klein groepje activisten? Dat je op TV en in bushokjes negatieve claims over jouw sector ziet die je totaal niet herkent en waar politieke partijen claimen dat jij ervoor zorgt dat leeftijdsgenootjes geen woning kunnen krijgen? En waar, na valse beloftes, Schiphol lekker doorshopt om bestaande activiteiten op papier legaal te maken en in werkelijkheid niemand of niets erop vooruitgaat?

Ik zal vast niet de enige zijn, en ook andere sectoren hebben last van de polarisatie, negatieve framing en wisselvallig beleid. En ja, we hebben een grote uitdaging als primaire sector, om de impact op de omgeving verder te verlagen en in te spelen op wensen van de maatschappij, met betrekking tot voedselproductie en landschapsbeheer. Ik heb absoluut niet de illusie dat we achterover kunnen leunen, maar ken ook geen boer die dat op dit moment doet.

Moeras

Deze opsomming maakt de start van het jaar niet echt glansrijk en in alle eerlijkheid heb ik, misschien naïef, best wat hoop gevestigd op Piet Adema en zijn landbouwakkoord. Voor jongeren lijkt het dé kans om voor de lange termijn richting te bepalen en voorbij de 4-jarige windrichtingenpolitiek te komen. Dat hij Brusselse orders verkeerd interpreteert is alles behalve een schone start en ik weet niet hoeveel handreikingen er nog vanuit de sector moeten komen om samen uit het moeras te komen en als betrouwbare partners de stap in de goede richting te zetten. Op het boerenerf en in de keten kan en gebeurt al ontzettend veel.

Ondanks deze enigszins negatieve column, ga ik er, en velen met mij, dit jaar weer tegenaan. Het werk is prachtig en ook ik ga op ons bedrijf verder op zoek naar de beste balans tussen economie en ecologie. Daarnaast weet ik zeker dat de agrarische sector en ketenpartijen in staat zijn eigen perspectief te realiseren. Een betrouwbare overheid zal daarin al een heel eind helpen. Ik wens iedereen een vruchtbaar 2023.

Amber Laan

Amber Laan schrijft maandelijks een column voor de website van Agraaf. Ze maakt sinds eind 2020 deel uit van een maatschap met haar ouders Bianka en Robert en haar jongere zus Emma. Gezamenlijk runnen zij een melkveebedrijf met 80 koeien op 65 hectare grond in Polder Zeevang, een aangewezen Natura 2000-gebied Zeevang in Laag-Holland (NH). Gezien deze hoeveelheid grond zijn Amber en haar familie druk bezig om de extensivering van hun bedrijf nog meer vorm kunnen geven, gekoppeld aan een gezond verdienmodel.

Onlangs behaalde ze haar master Bestuur en Beleid, gericht op de landbouwsector, aan de Universiteit Utrecht. Haar bachelor agrarische economie en beleid had ze daarvoor in Wageningen gedaan. Ze is ook voorzitter bij het Hollands Agrarisch Jongeren Kontakt en adviseur duurzame landbouw bij Schuttelaar & Partners. Amber Laan is te volgen op Twitter: @Amberlaan7.